Sunday, November 24, 2013

Κεφτεδάκια

Γυρίζοντας από τη θάλασσα, το μόνο που μας απασχολούσε ήταν τί θα φάμε. Η πείνα μετά από τόσα μακροβούτια και πατητές γίνεται επικίνδυνα αισθητή.
Ήξερα πως εγώ ήμουν εκείνη που θα ετοίμαζε το γεύμα μας και η ώρα μέχρι τη στιγμή που θα καθόμουν στο τραπέζι φάνταζε πολύ μακρινή.






Είχαμε ψωνίσει τα πάντα. Μοσχαρίσιο κιμά, κρεμμύδια, αποξηραμένο δυόσμο και ευτυχώς είχε μείνει ψωμί από την προηγούμενη για να μουλιάσω. Τα έβαλα όλα σε μια γαβάθα μαζί με μπόλικο αλατοπίπερο κι άρχισα να ζυμώνω με τα χέρια μου που ακόμα μύριζαν θάλασσα.






Ζύμωνα για αρκετή ώρα, με το βουνίσιο δροσερό αεράκι που έμπαινε απ’ το παράθυρο της κουζίνας να μου χτυπάει το πρόσωπο, κι όταν πια τα χέρια μου κουράστηκαν από τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις και οι σκέψεις μου που ενώ τόση ώρα ταξίδευαν αχαλίνωτες είχαν πια κολλήσει μονάχα στην επικείμενη εικόνα φρεσκοψημένων κεφτέδων στοιβαγμένων πάνω σ’ ένα πιάτο, πήγα να πιάσω τ’ αλεύρι για να τους αλευρώσω.






Ωχ, πού είναι τ’ αλεύρι; Δεν έχει αλεύρι; Δεν πήραμε; Φτου ρε γαμώτο. Τώρα; Κεφτεδάκια χωρίς αλεύρωμα γίνονται; Με τίποτα. Ώχου, τί θα κάνω τώρα;

Η φαεινή ιδέα ευτυχώς δεν άργησε να έρθει. Σ’ ένα χωριό δεν υπάρχει τίποτα πιο χρήσιμο ή πιο σημαντικό από τους γείτονες. Η κυρά Κατερίνα που είχε το σπίτι λίγο πιο κάτω στην πλαγιά του βουνού ήταν για καλή μου τύχη κάτι παραπάνω από πρόθυμη να με βοηθήσει. Με υποδέχτηκε στο σπίτι της, στην κουζίνα της, άρπαξε το τεράστιο σακί μ’ αλεύρι που στεκόταν δίπλα στην πόρτα και ενώ έκανε να το σηκώσει για να τ’ ακουμπήσει πάνω στο πελώριο ξύλινο τραπέζι της, γυρνά και μου λέει:
«Πόσο θες κοπέλα;»
«Λίγο. Να, έφερα ένα μπωλάκι να μου γεμίσετε. Κεφτεδάκια φτιάχνω.»
«Πάρε κοπέλα μου όσο θες. Εδώ εμείς τ’ αλεύρι το έχουμε μπόλικο. Μόνοι μας το φτιάνουμε το ψωμί εδώ πάνω κάθε βδομάδα. Όχι σαν εσάς τους Αθηναίους», είπε ενώ κοσκίνιζε τ’ αλεύρι.
Πού να’ ξερε την τρέλα που έχω με το να φτιάχνω δικό μου ψωμί.
Δεν αποκρίθηκα, δεν ήθελα να της καταρρίψω την εικόνα των Αθηναίων κλεισμένων στα διαμερίσματά τους τρώγοντας ψωμί απ’ το super market.






Να’ ναι καλά. Έφυγα με περισσότερο απ’ όσο χρειαζόμουν χάρη στη γενναιοδωρία της, πήγα σπίτι κι αμέσως βούτηξα τα ολοστρόγγυλα κεφτεδάκια μου μέσα στ’ αλεύρι. Το λάδι έκαψε και με το πρώτο βάπτισμα τα κεφτεδάκια άρχισαν κιόλας να τσυτσυρίζουν και να ροδοκοκκινίζουν.






Το τραπέζι στρώθηκε από τους υπόλοιπους, οι πατάτες τηγανίστηκαν, η χωριάτικη ετοιμάστηκε με φρέσκιες, χοντρουλές, κατακόκκινες ντομάτες και φέτα που πιο νόστιμη είχα καιρό να φάω, το ψωμί απ’ το φούρνο του χωριού κόπηκε, έτοιμο για παπάρες μέσα στο παχύ, φρουτώδες ελαιόλαδο, οι μπύρες βγήκαν απ’ το ψυγείο παγωμένες και όλοι, πιο πεινασμένοι από ποτέ, κάτσαμε να απολαύσουμε το πολυαναμενόμενο γεύμα.






Όλο αυτό διαδραματίστηκε μόλις πριν δυο μήνες στη Βόρεια Εύβοια κι όμως μου φαίνεται αιώνας. Αυτό το τόσο απλό φαγητό, το τόσο κοινό ελληνικό γεύμα, έγινε αναπόσπαστο κομμάτι των αναμνήσεών μου από τις διακοπές που περάσα εκεί και πάντα οι εικόνες αυτές θα μου θυμίζουν την καλοσύνη της γειτόνισσας, την ξεχωριστή μυρωδιά της θάλασσας και του βουνού, τα κεφτεδάκια που ενώ τα έχω φτιάξει τόσες φορές, εκείνη είναι η μοναδική που ίσως θα θυμάμαι για πάντα.











Κεφτεδάκια

Όσο πιο πολύ ζυμώνεις τον κιμά για τους κεφτέδες τόσο πιο αφράτοι και νόστιμοι γίνονται. Ένα εικοσάλεπτο είναι ο ιδανικός χρόνος. Επίσης, δεν θέλουν πολύ ψήσιμο γιατί σφίγγουν και σκληραίνουν. Τρία λεπτά απ’ την μια και δυο-τρία απ’ την άλλη σε καυτό λάδι κι είναι έτοιμοι. Οι κεφτέδες με μαυρισμένη κρούστα είναι αποκρουστικοί, στοχεύσατε λοιπόν σε χρυσαφένιους.






Γίνονται γύρω στα 50 κεφτεδάκια (μέγεθος μεγάλου καρυδιού)

Υλικά
3-4 μεγάλες χοντροκομμένες φέτες ζυμωτό ψωμί
2 κρεμμύδια
1 κιλό μοσχαρίσιο κιμά (όχι πολύ λιπαρό)
3 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
1½-2 γεμάτα κουταλάκια γλυκού ξερό δυόσμο
Αλάτι
Φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

1-2 κούπες κίτρινο αλεύρι από σκληρό σιτάρι, για το αλεύρωμα
Ελαιόλαδο ή ηλιέλαιο, για το τηγάνισμα

Ειδικά εργαλεία: μικρό επεξεργαστή τροφίμων (όπως μούλτι), πλαστική μεμβράνη


Προετοιμασία
Σ’ ένα μεγάλο μπωλ, προσθέστε το ψωμί και ρίξτε νερό για να το καλύψετε. Αφήστε το να μουλιάσει και να μαλακώσει αλλά να μην διαλύεται. Στραγγίξτε το και στύψτε το ανάμεσα στα χέρια σας για να φύγει το επιπλέον νερό και επιστρέψτε το στο μπωλ.


Σε ένα μικρό επεξεργαστή τροφίμων, ψιλοτρίψτε τα κρεμμύδια και ρίξτε τα στο μπωλ με το ψωμί μαζί με τον κιμά, τις 3 κουταλιές ελαιόλαδο, τον δυόσμο, αλάτι και πιπέρι.

Σημείωση: Για να βεβαιωθείτε πως ο κιμάς έχει αρκετό αλάτι, τηγανίστε ένα μικρό κομματάκι και δοκιμάστε το. Προσθέστε επιπλέον αλάτι στον κιμά αν χρειάζεται.


Ζυμώστε καλά τον κιμά για περίπου 20 λεπτά. Καλύψτε το μπωλ με πλαστική μεμβράνη και αφήστε τον κιμά στην άκρη για 1 ώρα περίπου. Οι γεύσεις θα αναμειχθούν και θα δέσουν.

Σε μια πιατέλα ή ένα ταψί, απλώστε το αλεύρι.
Πάρτε το μπωλ με τον κιμά, ζυμώστε για 1 λεπτό και πλάστε κεφτεδάκια σε σχήμα μεγάλου καρυδιού, ακουμπώντας τα έπειτα πάνω στο αλεύρι. Ανακινήστε τα καλά για να καλυφθούν καλά με το αλεύρι απ’ όλες τις πλευρές.


Εντωμεταξύ, σε ένα μεγάλο, φαρδύ τηγάνι με ψηλά τοιχώματα, ρίξτε το λάδι. Θα πρέπει να φτάνει μέχρι τα μέσα του κεφτέ, δεν χρειάζεται παραπάνω. Ζεστάνετε το λάδι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά και όταν κάψει, πάρτε τα κεφτεδάκια ένα-ένα στην παλάμη σας, τινάξτε το επιπλέον αλεύρι και προσθέστε τα προσεκτικά στο λάδι. Μην παραγεμίσετε το τηγάνι. (Δείτε φωτογραφία).


Τηγανίστε τα για 3 λεπτά απ’ τη μια πλευρά μέχρι να ροδοκοκκινίσουν και μετά γυρίστε τα απ’ την άλλη με τσιμπίδες ή τρυπητή κουτάλα, και τηγανίστε τα για 2-3 λεπτά. Αφαιρέστε τα απ’ το τηγάνι και αν θέλετε, ακουμπήστε τα σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας για να ρουφήξει το λάδι.
Συνεχίστε να τηγανίζετε τα υπόλοιπα κεφτεδάκια.

Σερβίρετε αμέσως ενώ είναι ακόμα ζεστά.






17 comments:

  1. Καλημέρα Μάγδα μου! Υπέροχα τα κεφτεδάκια σου! Τα λαχτάρισα έτσι που τα είδα! Θυμιζουν εκδρομή και ξενοιασιά! Πόλλα φιλάκια!

    ReplyDelete
  2. το καλύτερο φαγητό για μικρούς και μεγάλους!!! κεφτέδες με πατάτες τηγανιτές!! σλουρπ!
    την επόμενη φορά βάλε και λίγη μουστάρδα μέσα στον κιμα ! γίνεται σούπερ!

    ReplyDelete
  3. Καλησπέρα. Μου άρεσαν πάρα πολύ τα στρογγυλά κεφτεδάκια, στην οικογένειά μας τα κάνουμε πλακέ που δε μου αρέσουν πολύ. Για τα αλάτι υπάρχει και πιο εύκολος τρόπος, ζύγισμα. Για ένα κιλό κιμά 15 με 20 γραμμάρια αλάτι, ανάλογα τα γούστα, δηλαδή 1,5% με 2% το βάρος του κιμά. Σταθερό αποτέλεσμα πάντα.

    ReplyDelete
  4. Bonjour,

    Je sais que c'était miam miam, trop bon !
    sarvenaz

    ReplyDelete
  5. Είσαι ακόμα σε mood καλοκαιριού ή μου φαίνεται;Όπως και να είσαι πάντως κατάφερες να φευγατήσεις ένα χαμόγελο από τα σουφρωμένα χείλη μου και να λιγουρευτώ το πιο νόστιμο,μαμαδίστικο και πικάντικο φαγητό.Η παρέα του,οι τηγανητές πατάτες,το κάνουν ίσως το πιο ποθητή πιάτο!
    Καλή εβδομάδα!

    ReplyDelete
  6. Πολύ ωραία η ανάρτησή σου με το άρωμα διακοπών καλοκαιριού, και μάλιστα σε μια μέρα που εδώ στην Αθήνα έχει βαλθεί να βρέχει ασταμάτητα!
    Αβγό δε βάζεις? Πάντως θα συμφωνήσω πως το μυστικό είναι στο ζύμωμα αν και ποτέ δεν έχω συμπληρώσει εικοσάλεπτο!!
    Επίσης μουστάρδα όπως γράφει και η AgapameAnDolmas βάζω κι εγώ καμιά φορά.
    Χωριάτικη σαλάτα και κεφτέδες (με ή και χωρίς πατάτες), το απόλυτο καλοκαιρινό φαγητό!
    Καλή βδομάδα και καλά να περνάς!

    ReplyDelete
  7. Τι υπέροχες κεφτεδομπαλίτσες είναι αυτές!!!!!!!!!!!!!!!
    Φιλιά και καλή εβδομάδα.

    ReplyDelete
  8. Από τα καλύτερα καλοκαιρινά φαγητά! Και φαίνεται ότι έγινε πολύ νόστιμο!
    Τελικά ο καλός ο γείτονας στην κρίσιμη ώρα φαίνεται... :-)
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  9. Μας γύρισες στο καλοκαιράκι που πέρασε, Μάγδα! Τα κεφτεδάκια αυτά, θα πρέπει να ήταν, τα πιο νόστιμα που έχεις φτιάξει ως τώρα! Γιατί εκτός από την γεύση των υλικών τους, κρύβουν και τις αναμνήσεις των διακοπών! Ας είναι καλά η κ. Κατερίνα, που σε προμήθευσε με το απαραίτητο για το τηγάνισμα, αλευράκι!
    Καλό βράδυ.

    ReplyDelete
  10. Μοσχομύρισαν εδώ τα κεφτεδάκια.

    Χρυσαφένια και ολοστρόγγυλα. Απλά τέλεια.
    Αυτό με την μαυρισμένη κρούστα δεν το μπορώ. Το παθαίνω στα τελευταία κεφτεδάκια.

    Φιλιά

    ReplyDelete
  11. Υπέροχο φαγάκι που μετά από τη θάλασσα φαντάζει βασιλικό!
    Είδα τις φωτογραφίες σου και ξελογιάστηκα βρε Μάγδα! Και από τα ωραία κεφτεδάκια αλλά και γιατί το μυαλό μου κατακλείστηκε με καλοκαιρινές εικόνες!
    Φιλιά

    ReplyDelete
  12. Κλασσική αξία βρε παιδί μου τα κεφτεδάκια!Πολύ όμορφες οι φωτογραφίες σου!
    Αν έχεις διάθεση, πέρασε από το blog μου, σε περιμένει ένα παιχνιδάκι - βραβείο.
    Φιλάκια

    ReplyDelete
  13. Καλησπέρα σε όλους κι ευχαριστώ πολύ για τα μηνύματά σας!

    AgapameAnDolmas — Δεν έχω δοκιμάσει ποτέ να προσθέσω μουστάρδα στα κεφτεδάκια. Καμιά φορά την προσθέτω στα μπιφτέκια. Καλή ιδέα!

    Cleomenis Zosimas — Ευχαριστώ για την πληροφορία, δεν το γνώριζα. Πάντως, το αλάτι εν γένει είναι θέμα γούστου και ουρανίσκου. Εγώ πάντως αλάτι προσθέτω πάντα με το μάτι!

    The Dark Chef — Χμμμ για να πω την αλήθεια, καμιά φορά βάζω. Βρίσκω πάντως πως το αβγό τον σφίγγει τον κεφτέ κι εγώ τον προτιμώ όσο πιο αφράτο γίνεται. Επίσης, καμιά φορά προσθέτω και μερικά άλλα μυρωδικά, αλλά έτσι δεν γίνεται με τους κεφτέδες και τα μπιφτέκια; Αναλόγως τα κέφια, προσθαφαιρούμε υλικά. Αυτή θα έλεγα είναι η βασική συνταγή πάνω στην οποία παίζω. :)

    Μarion — Ναι, δυστυχώς συμβαίνει αυτό στα τελευταία κεφτεδάκια γιατί καίγεται το αλεύρι, ξεκολλάει απ' τους κεφτέδες και μένει μέσα στο λάδι. Εγώ δεν κάνω πολλά συνήθως οπότε δεν κινδυνεύω. Πάντως ένας τρόπος για αποφύγεις τους μαυρισμένους κεφτέδες είναι μετά από κάθε τηγανιά, να αφαιρείς με μια τρυπητή κουτάλα τα υπολείμματα μέσα από το τηγάνι.

    spoonstories — Ευχαριστώ!

    ReplyDelete
  14. Υπέροχα! Τόσο λαχταριστά! Μας έφερες καλοκαιρινή διάθεση :)

    ReplyDelete
  15. Κεφτεδάκια με τηγανητές πατάτες και χωριατικη...
    γιαμ, γιαμ και γιαμ!!!

    http://beautyfollower.blogspot.gr

    ReplyDelete
  16. πες μου οτι δεν ειναι 5 κεφτεδες η μεριδα σου! πως συγκρατεισαι με τοσες νοστιμιες και δεν ξεφευγεις;

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ναι, ήταν η μερίδα μου.
      Μα φυσικά και ξεφεύγω. Aλλά μετά συγκρατούμαι. Kαι μετά πάλι ξεφεύγω. Και πάλι συγκρατούμαι, και φτου κι απ' την αρχή. ;)

      Delete